Collega in het Buitenland: Faye in Zweden

Long time, no see! Op onze interne app postte je dat je met de motor naar Zweden reisde, klopt?
 

Jawel, wat een avontuur! De bedoeling was om te wildkamperen, dat mag hier overal. Maar helaas dachten de weergoden daar anders over. De eerste nacht werd ik al meteen getrakteerd op een stevige storm. Gevolg? Mijn uitrusting was door en door nat en kamperen was geen optie meer. De rest van mijn reis werd dus noodgedwongen een hotelsafari.

Begint al goed! Heb je je thuis wel een beetje kunnen voorbereiden op je vertrek?
 

Ik wist een dik halfjaar op voorhand dat ik naar Zweden zou vertrekken. Hectische maanden kan ik je zeggen. In België werkte ik op dat moment zeven op zeven, dus veel tijd om mijn spullen te pakken was er niet. Gelukkig kreeg ik veel hulp en ondersteuning via het expatcontract. Zweeds leren, verhuizen, huurcontracten en verzekeringen regelen … Er komt een hoop bij kijken. Maar goed, je wordt gelukkig niet aan je lot overgelaten.

Hopelijk word je daar bij Scania Zweden ook niet aan je lot over gelaten? 
 

Zeker niet. De processen lijken op die van Scania Parts Logistics, maar zijn minder complex. Het grootste verschil? Hier valt alles onder mij, van inbound tot outbound. Dat maakt het leuk en uitdagend. Bovendien is het veel makkelijker om een netwerk binnen Scania Zweden op te bouwen. Je zit hier tenslotte bij de bron. De site zelf is ook indrukwekkend: in Södertälje werken zo’n 12.000 mensen voor Scania Zweden. Ga je hier op café, dan is de kans groot dat de persoon naast je ook voor Scania werkt (lacht).

Dus je dacht: ik ga wat netwerken!
 

Dat, en ik voelde dat het tijd was om mijn grenzen te verleggen. Ik kan overal vrij makkelijk aarden. Wat dat betreft ben ik net een knoop die zich door elk gat probeert te duwen! En afstand is relatief. Als ik een vlucht boek, sta ik twee uur later alweer op Belgische grond. Daardoor kreeg ik al veel familie en vrienden over de vloer. En als dat niet lukt, dan is er altijd FaceTime of WhatsApp. Twintig jaar geleden ging dat allemaal anders: dan deed je een brief op de post en kon je twee weken wachten op antwoord.

En je hebt naar eigen zeggen ‘de leukste kat van Zweden’ die je gezelschap houdt.
 

Oscar! Hij is zo lief, niet normaal. Thuis heb ik ook een kat, maar die is al 14 jaar oud. Zo’n grote verhuis wilde ik het beestje niet aandoen. Maar ik miste een compagnon in huis. En toen kwam Oscar in beeld. Ik neem hem overal mee naartoe. Onlangs maakte ik bijvoorbeeld een roadtrip naar Östersund, en dan nestelt hij zich gezellig op het dashboard. En op tjok neem ik hem mee in de rugzak. Ga ik met hem op een terrasje zitten? Sociale magneet, geloof me. Na dit interview noemen ze me vast de ‘crazy cat lady’ (lacht).

Oftewel: Galna kattkvinnan! Hoe vlot het eigenlijk met je Zweeds?
 

Het gaat, maar ze spreken hier té goed Engels. Zodra ze merken dat ik sukkel, is het meteen: “English?” Maar dan vraag ik vriendelijk of ze toch Zweeds willen blijven praten. Het is een leuke taal. “Jag vet inte” is mijn favoriete zin – ‘ik weet het niet’.

Als Limburgse Bourgondiërs een vraag van levensbelang: hoe is het eten? En zeg niet “Jag vet inte”.
 

(lacht) Over eten heb ik altijd een mening! De smaken zijn wat verfijnder en de porties iets minder royaal dan bij ons. Wat ik echt lekker vind? Senapssill – haring in mosterdsaus – en varmrökt lax (warmgerookte zalm). Ik kan de Zweedse weekmenu-traditie ook wel waarderen. Op donderdag eet je hier bijvoorbeeld ärtsoppa och pannkakor (erwtensoep met pannenkoeken), en op dinsdag raggmunk med fläsk (aardappelpannenkoeken met spek) en lingonbessen. Hmm!

Naast de culinaire, nog andere opvallende verschillen?
 

Voor ik vertrok, werd me verteld dat Zweden nogal gereserveerd zijn. Maar eerlijk? Daar heb ik nog niet veel van gemerkt. Misschien omdat ik zelf sociaal ben? Kan best. Ik vind iedereen hier vooral warm en behulpzaam. Wat me ook opvalt, is hoe ze de ‘eenvoud’ van het leven omarmen. Alles mag wat minder perfect zijn. Bij ons spreekt het hele dorp over je als de heg niet waterpas is. Hier laten ze de boel de boel. Een tuin is natuur en mag dus gewoon weelderig zijn.

Mooie ingesteldheid ja. Ben je over het klimaat ook zo lovend?
 

Niet altijd, nee (hoest en lacht). Die Noorderwind… daar bestaan geen kleren voor! Maar de mensen hier trekken zich daar niks van aan. Op koud weer kun je je kleden. De duisternis daarentegen, die weegt wel door. Soms is het om half vier al pikdonker. Wat wél fijn is, is dat je hier echt seizoenen ervaart. In de zomer is het warm en blijft het lang licht, in de herfst kleurt de natuur prachtig, en in de winter ligt er sneeuw. In België lijkt het soms gewoon een jaar lang herfst.

En in je vrije tijd, wat doe je dan?
 

Ik ben graag buiten. Wandelen, motorrijden in de zomer… de natuur hier is fantastisch. Dat is ook waarom ik mee op huizenjacht ging. Eerst hadden ze een appartement voor me geregeld, maar dat voelde te claustrofobisch. Nu woon ik tussen het groen, met uitzicht op een meer. Ik ben zelfs al eens gaan rivierkreeftvissen – heel tof! En het Noorderlicht? Adembenemend. Net als de parkeerboetes trouwens. Fout geparkeerd? Dat is dan 90 (!) euro alstublieft. Gelukkig is het openbaar vervoer hier top.

Tot slot: is er iets dat je mist?
 

Goh, eigenlijk niet zoveel. Al mis ik mijn neefjes en nichtjes wel. Gelukkig komen ze in de Paasvakantie op bezoek. En hoe cliché ook: ik mis de Belgische frituren. Daarom heb ik een frietketel meegenomen om zelf frieten te bakken. Voorlopig heb ik hier nog geen betere gevonden. Daar mogen we dus best trots op zijn!